Η διαδικασία της καταλογογράφησης και της δημιουργίας μεταδεδομένων σε έναν πόρο, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία που βοηθά στην ανάκτηση και την πρόσβαση στην επιθυμητή πληροφορία. Τόσο οι βιβλιοθηκονόμοι και ειδικότερα οι επαγγελματίες της καταλογογράφησης, όσο και οι τελικοί χρήστες, αναμένουν από τα μεταδεδομένα να εκτελούν πολλαπλούς και διαφορετικούς σκοπούς και λειτουργίες: να βοηθούν στη διασύνδεση των χρηστών με τους πόρους, και παράλληλα να τοποθετούν κατάλληλα τους πόρους σε σχέση με άλλους πόρους και μέσα σε ιστορικά και σύγχρονα κοινωνικά πλαίσια. Ωστόσο, συχνά ένας πόρος ή μια κατάσταση απαιτεί σύνθετη συλλογιστική αλλά και τη λήψη αποφάσεων που κινούνται στο ηθικό πεδίο. Κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με αυτές τις αποφάσεις μπορεί κανείς να αναζητήσει σε διάφορους κώδικες δεοντολογίας, όπως παρουσιάζονται μέσα από διάφορους βιβλιοθηκονομικούς οργανισμούς (ALA, CILIP κλπ.)
Υπό το πρίσμα των διαφόρων Κοινωνικών Κινημάτων αναφορικά με τη Συμπερίληψη και την Ισότητα, θα λέγαμε ότι τα μεταδεδομένα θεωρείται ότι όχι μόνο αντιπροσωπεύουν πόρους, αλλά αποτελούν επιπλέον ισχυρούς μηχανισμούς για την εκπροσώπηση του εαυτού μας, και των οργανωσιακών και επαγγελματικών μας αξιών. Ωστόσο, οι αυξημένες απαιτήσεις για τα μεταδεδομένα και τους ρόλους που αναμένουμε να διαδραματίσουν, δημιουργούν απορίες σχετικά με το κατά πόσο η αξιολόγηση και η αποτίμηση της ποιότητας τους συμβαδίζει με την ηθική της καταλογογράφησης.
Η παρούσα εργασία παρουσιάζει αρχικά το πλαίσιο σύμφωνα με το οποίο ορίζονται οι έννοιες “ηθική” (ethics) και “ηθική της καταλογογράφησης” (cataloguing ethics) μέσα στη διεθνή βιβλιογραφία. Στη συνέχεια, συζητείται για ποιους λόγους θεωρείται σημαντική η θεμελίωση ενός κοινού ορισμού για αυτήν την περίπλοκη έννοια και δίνονται παραδείγματα του φαινομένου μέσα από βιβλιογραφικές εγγραφές καταλόγων. Τέλος, εξετάζεται πώς ο ορισμός της συγκεκριμένης έννοιας αποκαλύπτει περισσότερα στοιχεία για τις αξίες των καταλογογράφων, ενώ παράλληλα προτείνεται η ανάγκη αύξησης της έρευνας με επίκεντρο τον χρήστη, εισάγοντας μια νέα ηθική διάσταση στα συμβατικά πλαίσια, επεκτείνοντας τους ήδη υπάρχοντες ορισμούς για τα υφιστάμενα κριτήρια αξιολόγησης των μεταδεδομένων.